Pisarski notes Wojciecha Kassa: studium melancholii i poetyckiego zapatrzenia w świat. Dziennik rozpaczy i ekstatycznego zachwycenia istnieniem cum grano salis. Rzecz o zmartwieniu i afirmacji. Spojrzenie z ducha i z głębi mitu Gałczyńskiego, mistrza z Leśniczówki Pranie. Własne, Kassowe ścieżki – do?..
Jarosław Ławski
Gnał przez życie, gnał tu i tam, gnał gdzieś, w wielu kierunkach i na wskroś.
Gnał za marzeniami (są dla dyletantów), za wyobrażeniami o sobie samym (głęboko tkwią w ludzkiej naturze), za projekcjami, za majakami.
A kiedy zwolnił i przystanął, nagle spostrzegł, że świat, w którym się urodził został spustoszony i nie ma już krajobrazów i pejzaży, ludzi i rzeczy, które kształtowały miękką tkankę jego duszy.
Zobaczył rumowisko i dym – czyli to, co pozostaje z życia, naszych marzeń, wyobrażeń, projekcji. Właśnie rumowisko i dym – to ich realny kształt.
To był pierwszy wstrząs.
Kiedy więc zwolnił i przystanął było za późno, bo już nic nie dało przywrócić się z widoków świata, z którym wyminął się jak z widmem. I który jak widmo przeminął.
Pozostało umrzeć.
To był drugi wstrząs.
[fragment]
