Czyste ciało, musiałoby być z marmuru, a może z kryształu. Albo wyryte w chłodnym kamieniu. W szkle, którego nie wolno dotykać, żeby nie zostawić śladów. Spoconych rąk, linii papilarnych. Czyste ciało, które nie znałoby smaku pieczywa ani jabłek. Śliny, która napływa do ust na sam dźwięk słowa jabłko i chleb. Czyste ciało, oddzielone od umysłu, który rodzi pożądanie.
Anna Arno – Ukończyła historię sztuki w Institute of Fine Arts, New York University. Opublikowała m.in. Kot. Opowieść o Konstantym A. Jeleńskim (Iskry, 2020), Niebezpieczny poeta. Konstanty Ildefons Gałczyński (Znak, 2013), Jaka szkoda. Krótkie życie Pauli Modersohn-Becker (słowo/obraz terytoria, 2015) oraz tomy opowiadań Okna (Zeszyty Literackie, 2014) i Ten kraj (Wydawnictwo Literackie, 2018). Mieszka w Krakowie. Współwłaścicielka wydawnictwa Próby, dla którego przetłumaczyła ostatnio Godziny włoskie Henry’ego Jamesa.
