Bardzo jestem do tej książki przywiązany, często do niej wracam. Philip Roth, klasyk amerykańskiej literatury, w dialogu z pisarzami i malarzem, których dzieło i postawa były dla niego inspiracją. Ten wielki powieściopisarz potrafił zaangażować się na rzecz innych twórców, pokazać ich magię, geniusz ich dzieła. Imponuje mi postawa Rotha, altruizm i szacunek artysty, wręcz podziw, dla innych artystów. Jakie to dziś wyjątkowe w narcystycznym świecie sztuki, jak piękne! Książka Rotha to opowieść o pokrewieństwie dusz, wdzięczności i poczuciu wspólnej misji. Jej bohaterów łączy walka z antyhumanitarnymi ideologiami XX wieku, walka z pogardą dla innego, z rasizmem, z antysemityzmem. Ponadczasowe dzieło bez humanistycznej wizji nie istnieje. A każdy pisarz czerpie z uniwersalnego dziedzictwa literatury, które jest sumą indywidualnej odwagi wielu wybitnych artystów. Philip Roth czuł się obywatelem tej wspólnoty losów (nie tylko pisarzy) i chciał, abyśmy także my mieli świadomość, że możemy być jej częścią.
Philip Roth urodził się 19 marca 1933 roku w Newark w New Jersey jako drugie dziecko Bess i Hermana Rothów, imigrantów w drugim pokoleniu. Dorastał w społeczności amerykańskich Żydów w Weequahic, którą później niejednokrotnie przywoływał w swojej twórczości. Po ukończeniu szkoły średniej w 1950 roku podjął studia na Bucknell University w Pensylwanii oraz University of Chicago, gdzie otrzymał stypendium pozwalające mu uzyskać magisterium z literatury angielskiej.
W 1959 roku Philip Roth wydał zbiór opowiadań Goodbye, Columbus, za który otrzymał National Book Award. Dziesięć lat później jego czwarta powieść, Kompleks Portnoya, okazała się sukcesem kasowym i spotkała się z pozytywnym przyjęciem krytyków, zapewniając mu pozycję jednego z najwybitniejszych pisarzy amerykańskich młodego pokolenia. Roth opublikował trzydzieści jeden książek, w tym serię o Nathanie Zuckermanie i fikcyjnym narratorze o nazwisku Philip Roth, w których opisywał i nazywał złożoność amerykańskich doświadczeń dwudziestego i dwudziestego pierwszego wieku.
Trwały wkład Rotha w literaturę został wielokrotnie potwierdzony w Ameryce i na całym świecie: otrzymał między innymi Nagrodę Pulitzera, Międzynarodową Nagrodę Bookera, dwukrotnie National Book Critics Circle Award oraz National Book Award, a także National Medal of Arts (z rąk prezydenta Williama Clintona) i National Humanities Medal (wręczony przez prezydenta Baracka Obamę).
Philip Roth zmarł 22 maja 2018 roku w wieku osiemdziesięciu pięciu lat, sześć lat po zakończeniu drogi twórczej.
